ఎవరైనా చనిపోయినప్పుడు రాజకీయ నాయకులు మాట్లాడుతూ.. 'ఆయన మరణం ఒక తీరని లోటు' అని అలవాటుగా అనేస్తుంటారు. ఉన్నంత కాలం జనాన్ని పీడించి, భయపెట్టి వేధించిన వాడు పోయినప్పుడు, 'పీడా విరగడై పోయిందిరా బాబు' అని జనం సంతోషిస్తుంటే వీళ్ళెంటి తీరని లోటు అంటారు అనిపించేది. ప్రజాసేవ పేరు చెప్పి కబ్జాలు చేసి, దౌర్జన్యాలు చేసి, కోట్లు కూడపెట్టి, అధికారాన్ని అడ్డంగా వాడుకుని ఎవడైనా పోతే, ఎవరికి తీరనిలోటు అనిపించేది. నిజానికి కొంతమంది పోయినప్పుడు ఆస్తి చేతికొస్తుందని ఒకడు సంతోషిస్తాడు. తను ఆశిస్తున్న పదవికి ఉన్న ఏకైక అడ్డు తొలగిపోయిందని ఒకడు సంతోషిస్తాడు. తీరని లోటు అనే ప్రకటన పైపై మాటే. రోజుకు ఎంతోమంది పోతారు. సమాజానికి ఎప్పుడూ ఏ లోటూ రాలేదు. ఎందుకంటే ఆ ఖాళీని భర్తీ చేయడానికి ఎవడో ఒకడు ఉండనే ఉంటాడు.
కానీ అబ్దుల్ కలాం పోయాడనగానే నా మనసులోనే లోటు కనిపించింది. కీర్తి తప్ప ఆస్తి మిగుల్చుకోని వ్యక్తి, గౌరవం తప్ప శాపనార్థాలు ఎదుర్కోని వ్యక్తి, శ్రేయస్సు తప్ప కీడు తలంచని వ్యక్తి చనిపోయాడు అని వినగానే నాదన్నది ఏదో పోయిందనిపించింది. దీన్నే లోటు అంటారేమో!
ఇక ఫేస్ బుక్ లో అయితే కలాం పేరు లేకుండా ఒక్క పోస్టూ కనపడలేదు. చాలామంది కవర్ పేజీలో, ప్రొఫైల్ పిక్ గా కలాం ఫొటోనే పెట్టుకున్నారు. కలాంగారి కొటేషన్లయితే కోకొల్లలు. ఆయన నిరాడంబరత, భావుకత, చుట్టూ ఉన్న మనుషుల పట్ల ఆయన చూపించిన ప్రేమ. కార్యదక్షత, శ్రమతత్వం గురించి పత్రికల్లో ఎన్నెన్నో కథనాలు. చదువుతూ ఉంటే అద్భుతం అనిపించినవి కొన్ని. కళ్ళు చెమరింప చేసినవి మరికొన్ని. పెళ్ళి కానివాడు ఇంతమంది చిన్నారులకు సొంత తాతయినాడు. తన ఫోటోలకు ముద్దులు పెట్టించుకున్నాడు. అంత వయసు వాడు ఈ తరానికి కూడా ఆదర్శం ఎలా కాగలిగాడు!
మన ఉపగ్రహాలను మనమే పంపించుకోడానికి కష్ట పడిన దశ నుండి.. తక్కువ ఖర్చుతో ఇతర దేశాల ఉపగ్రహాలను సైతం అంతరిక్షంలోకి పంపిస్తూ లక్షల కోట్లు సంపాదించే స్థాయికి మన దేశ సాంకేతికతను తీసుకువెళ్ళిన మనిషి కలాంగారు.
ఆయన ఆస్తులేవీ సంపాదించుకోలేదు. ఆయనే దేశానికి తరగని ఆస్తయ్యాడు. అందుకే ఆయన మరణం ఒక లోటు అనిపిస్తుంది.
