వాట్సప్ పంచ్ - 6

లంచ్ బ్రేక్ లో ఏదైనా హోటల్ లో భోంచేద్దామని ఆఫీసు నుంచి బయటకు బయలుదేరాడు మేనేజర్. వరండాలో ఆఫీసు క్లర్క్, మార్కెటింగ్ రిప్రజెంటేటివ్ లు కనిపించేసరికి తనతో పాటు రమ్మన్నాడు. బీచ్ పక్కనే ఉండటంతో సరదాగా నడిచి వెళ్తున్నారు. అలా వెళ్తుంటే మేనేజర్ కాలికి ఒక పాత దీపం లాంటిది తగిలింది. ఆలీబాబా అద్భుత దీపం అని అరిచారు మిగిలిన ఇద్దరూ. 

'అయితే దీన్ని రుద్ది, కోర్కెలు తీర్చే భూతం వస్తుందేమో చూద్దాం' అన్నాడు మేనేజర్. ఆత్రంతో ఆగలేక మేనేజరుతో పాటు మిగిలిన ఇద్దరూ కూడా రుద్దారు. నిజంగానే భూతం బయటకు వచ్చింది. 'అయ్యలారా! దీపం రుద్ది నన్ను ఎవరైతే పిలిచారో, వారు కోరిన మూడు కోరికలను నేను తీర్చగలను. కానీ మీరు ముగ్గురూ ఒకేసారి రుద్ది నన్ను పిలిచారు కాబట్టి, ఒక్కొక్కరికీ ఒక్కొక్క కోరిక మాత్రమే  తీర్చగలను. చెప్పండి ఏమి మీ కోరిక' అని మూడు తలలు తెచ్చుకుని ముగ్గురినీ చూస్తూ అడిగింది. ముందు నేనంటే నేనంటూ ఎగబడ్డారు క్లర్కూ, మార్కెటింగ్ రిప్రజెంటేటివ్ లు.

 'మీ కోరికలు తీర్చకుండా నేను వెళ్ళలేనుగా అలాంటప్పుడు ఎందుకు తొందర? ముందు మీరు చెప్పండి' అంటూ క్లర్కును అడిగింది భూతం. 

'మాహిష్మతి రాజ్యంలోని కోటలో అవంతికతో రొమాంటిక్ గా గడపాలి' అన్నాడు క్లర్కు. 'అలాగే' అంది భూతం. వెంటనే అక్కడ నుంచి మాయమయ్యాడు క్లర్కు. 

'ఇప్పుడు మీ కోరిక.' మార్కెటింగ్ రిప్రజెంటేటివ్ ను అడిగింది భూతం. 

'పారిస్ లోని పార్క్ హయత్ లో ఇంపీరియల్ సూట్ బుక్ చేసుకుని జురాసిక్ వరల్డ్ హీరొయిన్ డల్లాస్ హోవార్డ్ తో బెడ్ షేర్ చేసుకోవాలి' అన్నాడు రిప్. అలాగే అని భూతం అనడం రిప్ అదృశ్యం కావడం రెప్పపాటులో జరిగిపోయింది. 

'ఇప్పుడు మీ కోరిక చెప్పండి ఆర్యా!' మేనేజర్ ని అడిగింది భూతం. 

అప్పటికే కుతకుతలాడుతున్నాడు మేనేజర్. ' క్లర్కు, రిప్.. ఇద్దరూ ఇంకో క్షణంలో నా ముందుండాలి' అన్నాడు ఆర్డర్ వేస్తున్నట్టుగా. 

      

        

'       

            

బాహుబలి - ది బిగినింగ్ ఈజ్ నాట్ కన్విన్సింగ్ !

బాహుబలి (ఓ కట్టప్ప కథ!) ..  

బాహుబలి సినిమా మొదటి ఐదు రోజుల్లో రూ.215కోట్లు వసూలు చేసిందంట. నిజమే అయ్యుండొచ్చు. కానీ వసూలు చేసింది సినిమా కాదు. వసూలు ఏజెంట్లు చాలా మంది ఉన్నారు. టివి మీడియా, ప్రింటింగ్ మీడియా, సోషల్ మీడియా, రాజమౌళి(దర్శకుడు కాబట్టి తప్పదనుకోండి), నిర్మాతలు (కోట్లు పోసాక రాబట్టుకోవాలి కదా మరి), సినీ అభిమానులు... ఇంకా చాలా మంది ఏజెంట్లు ఉన్నారు. ఒక్క అభిమానులకు తప్ప మిగిలిన వారందరికీ, ఈ రకమైన ప్రచారంతో ఎవరికి ఉండే లాభాలు వాళ్లకు ఉంటాయనుకోండి. 

ఏడాది ప్రచారం   

ఏడాది నుంచి జనం నోళ్ళలో బాహుబలి పేరు నానింది. ప్రమోషన్ ఎంతలా జరిగిందంటే.. మొదటి రోజే సినిమా చూడకపోతే తలవంపులే అన్నట్టు ఒకడు, చేతిలో బాహుబలి మొదటి రోజు టికెట్ పెట్టుకుని 'సిటీలో హయ్యస్ట్ ఇన్ఫ్లుయన్స్ ఉపయోగిస్తేనే కానీ దొరకలేదు మామా' అని గొప్పలు పోయేవాడు ఒకడు, 'ఉత్త మాటలు చెప్పడం కాదు, నాకు మా ఇద్దరు ఫ్రండ్స్ కీ టిక్కెట్లు తెచ్చివ్వు. నువ్వు ఏం చేస్తావో నాకు అనవసరం' అంటూ బాయ్ ఫ్రండ్ ప్రేమకు పరీక్ష పెట్టిన అమ్మాయిలు, 'మా అబ్బాయి చంపేస్తున్నాడండీ. మనకెవరైనా బాహుబలి టికట్లు ఇప్పించగలుగుతారా?' అంటూ కొలీగ్ ని అడిగిన ఉద్యోగులు, 'మా వాడు నిన్నటి నుంచీ బాహుబలి టికట్ల కోసం థియేటర్ల వెంబడి తిరుగుతూనే ఉన్నాడు' అంటూ తమ కొడుకు ఘనకార్యం ఏదో చేసినట్టు పక్కింటావిడతో గొప్పలు చెప్పిన ఇల్లాలు ... ఇలా సినిమా విడుదల నాటికి చెప్పలేనంత మౌత్ పబ్లిసిటీ జరిగిపోయింది. దాంతో కలెక్షన్ల వర్షం కురిసింది. భారతీయ సినిమా వసూలు రికార్డులను బలంగా బద్దలుకొట్టింది బాహుబలి. 

ప్రేక్షకులేమన్నారు.. ? 

అయితే సినిమా విడుదలైన కొద్ది గంటల్లో ప్రభాస్ శివలింగానికి బదులు పెద్ద ఝండూ బామ్ బాటిల్ ను మోసుకొస్తున్న ఫోటో ఒకటి ఫేస్ బుక్ లో హల్ చల్ చేసింది. నిజమా! అంత బోరు కొట్టిందా అనుకునే లోపు, అద్భుత రేటింగ్ లను ఇస్తూ రివ్యూలు వచ్చాయి. సూపెర్బ్ అనీ, ఎపిక్ అనీ రకరకాలుగా ప్రముఖులు కామెంట్ చేశారు. రాజమౌళి సాధించాడు అనుకునే లోపు సినిమా చూసొస్తున్నా అంటూ వచ్చిన వాడు 'పరవాలేద'న్నాడు. ఇంకొకడు ఫోన్ చేసి 'ఏవరేజ్ ' అన్నాడు. 'ఒకసారి చూడొచ్చు' అని ఒకడన్నాడు. ఇదేంటి?  రివ్యూలకీ, మౌత్ టాక్ కీ ఈ తేడా ఏంటి ? సినిమా సామాన్య ప్రేక్షకుడిని, ముఖ్యంగా తెలుగు ప్రేక్షకుడిని తృప్తి పరచలేక పోయిందా? గ్రామాలలో అయితే, సినీ భాషలో చెప్పాలంటే 'సి' క్లాస్ సెంటర్లలో ప్రేక్షకులు అసలు తృప్తిపడలేదు. 

ఎందుకంటే... 

ప్రేక్షకులు అసలు తృప్తిపడలేదు. ఎందుకంటే... 

ఆదివారం ప్రసాద్ మల్టిప్లెక్స్ లో సెకండ్ షో టిక్కట్టు దక్కించుకుని దర్జాగా కూర్చున్నా. 'నేనూ బాహుబలి చూశాను' అని రేపు ఆఫీసులో చెప్పుకోవచ్చు అనుకుంటున్నా. నిజానికి డాల్బీ అట్మొస్ ఎఫెక్ట్ తో చూడాలనుకున్నా. కానీ ఆ సౌకర్యం ఒక స్క్రీన్ కే ఉంది. ఆ టిక్కట్టే కావాలంటే ఇంకో వారం ఆగాలి కాబట్టి అడ్జస్ట్ కాక తప్పలేదు. 

సెన్సార్ సర్టిఫికేట్ పడి, కృతజ్ఞతలు తెలుపుకుని బ్యానరు కనపడగానే 'బాహుబలీ' అని అరిచాడు ఓ బుడుగు. ఐదారేళ్ళ ఆ  పసివాడి ఉత్సాహానికి హాలంతా నవ్వింది. అంటే రాత్రి పదిన్నరకు చిన్న పిల్లల్నేసుకుని, ముసలాల్లని చేయి పట్టుకుని నడిపిస్తూ, అబాలగోపాలమూ తరలివచ్చిందన్న మాట. 

సినిమాలో ఆఖరు సీన్లో కట్టప్ప వెనుకనుంచి బహుబలిని కత్తితో పొడుస్తాడు. సినిమా అయిపొయింది. 'అదేంటి? సినిమా అయిపోయిందా?' అనడిగింది ఓ ఇల్లాలు. 'మిగతాదంతా రెండో పార్టులో చూపిస్తారు.' చెప్పాడు పదిహేనేళ్ళ కొడుకు. 'ఛ! ఇదేమన్నా సీరియల్లా? మూడేళ్ళు తీశారన్నావ్ ఇదేనా? నిద్రంతా పాడు... ' గొణుక్కుంటూ జనంతో ఎగ్జిట్ గేటు వైపుకు కదులుతోంది ఆ సగటు గృహిణి. ఖాళీ అయిన సీట్ల వంక చూస్తే చాలామంది అలాగే కూర్చుని ఉన్నారు. ఐ మీన్ గురక పెట్టి నిద్రపోతున్నారు. ఒకతన్ని తట్టి లేపాడు స్నేహితుడు. 'ఓర్నీ నిద్రపోయావా?' అడిగాడు. 'వార్ సీన్ మొదలైన కాసేపటికి నిద్ర పట్టేసింది బాబాయ్.' కళ్ళు నులుముకుంటూ లేచాడతను. రికార్డులను సృష్టించే లక్ష్యంతో మొదటిసారి సగటు ప్రేక్షకుడిని రాజమౌళి నిర్లక్ష్యం చేశాడా అనిపించింది.

నిజానికి 'ది బిగినింగ్' లో సినిమా మొదలయ్యింది అంతే. 

పాత్రలు, పాత్రల స్వభావాలు పరిచయమయ్యాయి. మామూలుగా అయితే ఇంటర్ వెల్ లో ట్విస్ట్ ఇచ్చి వదులుతారు. ఇక్కడ సినిమా అయిపొయింది అంతే తేడా. ' విలన్ గా రాణా అదుర్స్' అని ఎవరో బాలీవుడ్ పెద్దాయన అన్నాడు. అసలు ఇందులో రాణా విలనిజం ఏం కనిపించిందో ఆయనకు! రమ్యకృష్ణ ఏక్షన్ సూపర్బ్ అన్నారు. ఒక్క సీన్ కూడా అలా అనిపించలేదు. ఒకరకంగా చెప్పాలంటే ఇది బాహుబలి కథ కాదు, కట్టప్ప కథ. సినిమా అంతా అతనే కనిపించాడు. చివరి ట్విస్ట్ కూడా అతనిమీదే ఉంది. సత్యరాజ్ పాత్ర వరకు బాగుంది. 

ఒక్క విషయం ఏంటంటే రామ్ గోపాల్ వర్మ లాంటి దర్శకులు డబ్బు పెట్టే నిర్మాతలు దొరక్క, తక్కువ ఖర్చులో సినిమాలు ఎలా చెయ్యొచ్చో చెబుతూ, సామాజిక మాధ్యమంలో గందరగోళం ట్వీట్ లతో కాలక్షేపం చేస్తుంటే, రాజమౌళిని నమ్మి 250 కోట్లు ఖర్చుపెట్టడానికి సిద్ధం కావడం గొప్పే. ఆ గొప్పదనం ఏ మాత్రం తగ్గకుండా సినిమాలో విజువల్స్ ఉన్నాయి. గ్రాఫిక్స్ అన్న ఆలోచనే ఎక్కడా రాలేదు. 

జలపాతం సన్నివేశాలు చూడాల్సిందే. హీరో జలపాతం పైకి చేరుకునే క్రమంలో వచ్చే రొమాంటిక్ సాంగ్ ను అద్భుతంగా చిత్రీకరించారు రాజమౌళి. 

ఇక రెండోది మాహిష్మతి సామ్రాజ్యం.  తెలుగు తెరపై నిజంగా అపూర్వం. 

మూడోది యుద్ధం. 

కథాపరంగా...  రాజ్యాధికారం ఎవరికి ఇవ్వొచ్చో తేల్చడానికి పనికొచ్చే కథాంశం. దీన్ని మరీ అంతసేపు సాగతీయక్కరలేదు. డబ్బులు పెట్టింది ఇక్కడే. సగటు ప్రేక్షకుడికి  బోరు కొట్టించిందీ ఇక్కడే. రాజమౌళికి కితాబులు దక్కిందీ ఇక్కడే. భారీ కలెక్షన్లకి కారణమూ ఇదే. అసలు రెండు భాగాలను కలిపేసి కథ రక్తికట్టాక క్లైమాక్స్ లో ఇలాంటి యుద్ధం ఉంటే సినిమా నిజంగా ఎపిక్ అయ్యుండేది. ఇప్పుడు ఇది కేవలం ఎ - పిక్ అంటే ఒక చిత్రం.. అంతే. 

రీజన్ కు అందని విషయాలు :

బాహుబలి గానీ అతని కొడుకు శివుడు గానీ అంత శక్తిమంతులు ఎలా అయ్యారు? 

ఎన్టీఆర్ తొలిసారి దర్శకత్వంలో వచ్చిన 'సీతారామ కళ్యాణం' సినిమాలో రావణాసురుడు కైలాస పర్వతాన్ని పెకలించే సన్నివేశం ఉంటుంది. అది కల్పిత సన్నివేశమే అయినా రావణాసురుడి లాంటి శక్తిశాలికి సైతం సూపర్ పవర్స్ ఇవ్వలేదు ఎన్టీఆర్. పర్వతాన్ని ఎత్తడానికి రావణుడు పడే యాతన ఎంతో ఉత్కంఠభరితంగా ఉంటుంది. అలాంటిది ఇక్కడ శివుడు ఒక భారీ రాతి శివలింగాన్ని భుజాన ఎత్తుకుని నీళ్ళలో దూకడం మరీ మచ్ అనిపించింది. 

తన కొడుకును కాదని, తోడికోడలు కొడుకుపై అన్నివిషయాలలోనూ రాజమాత మొగ్గు చూపడానికి కారణం ఏంటి? వాళ్ళు పెద్దయ్యాక యుద్ధానికి వెళ్ళేటప్పుడు గానీ ఎవరు ఎలాంటి వారు అన్న విషయం తేలలేదు. కానీ చిన్ననాటినుంచీ బాహుబలికి ఎందుకు ప్రాధాన్యత ఇచ్చినట్టు? 

ఇకపోతే 'మరణం' అంటూ తమ సైనికులు యుద్ధభూమి నుంచి భయపడి పారిపోయి వస్తుంటే, వారిని ఉత్తేజపరచి, తిరిగి యుద్దోన్ముఖులను చేయడానికి బాహుబలి చేసిన ప్రసంగం చప్పగా ఉంది. మూడు ముక్కల్లో 'నేను చెప్పాను కాబట్టి,మీరు రెచ్చిపోండి!' అన్నట్టుగా ఉంది. యుద్ధాన్ని అంతసేపులాగి, బాహుబలి వ్యక్తిత్వాన్ని చాటే ఈ ముఖ్యమైన సన్నివేశాన్ని అంత తేలికగా ఎందుకు తీసుకున్నారో!

కొన్ని సీన్లను చాలా చక్కగా తీశారు రాజమౌళి. 

బాహుబలి పేరు వినగానే అన్నిరకాల కళాకారులు, బానిసలూ ఉత్తేజం పొందడం బాగా తీశారు. అయితే అక్కడే ప్రతినాయకుని రియాక్షన్స్ మరింత జాగ్రత్తగా తీయాల్సింది. ఎందుకంటే...  కొన్నేళ్ళ నుంచీ ఆ రాజ్యంలో ఏ పేరయితే వినబడనీయకుండా చేశాడో, ఆ పేరు ఇన్నాళ్ళకు అనుకోకుండా వినబడితే, ఒక క్రూరుడి ప్రతిస్పందన ఇంత చప్పగా ఉండదు. 

ఇక సినిమాలో హాస్యం శూన్యం. అలాంటిది ఏదయినా ఉందంటే... అది కాలకేయ సైన్యం మాట్లాడే భాష.  మాయాబజార్ లాంటి ఎపిక్ లోనూ కావలిసినంత హాస్యం ఉంది. ఈ సినిమాలో అలాంటిది ఎక్కడా లేకపోవడం సామాన్య ప్రేక్షకుడికి అసంతృప్తిని కలిగించింది.  

ఈ లోపాలన్నిటినీ రెండవ భాగం సరిచేసుకుంటుంది. ఇది తథ్యం. ఎందుకంటే ముందుంది అసలు కథ. అందులోనూ విజువల్స్ కే ప్రాధాన్యత ఇచ్చి, కథను పలుచన చేస్తే, ఇకపై ఇలాంటి చిత్రాలను, పబ్లిసిటీని జనం నమ్మరు. ఇకపై తెలుగుచిత్రాలకు ఇంత బడ్జెట్ గాని, క్రేజ్ గానీ, ఇంత స్థాయిగానీ రాదు. 

  

                                                                         

                                        

                              

బాహుబలి - భళాభళి!

అపుడెపుడో 'మొఘల్ - ఎ - ఆజం' సినిమాని చూడ్డానికి, హైదరాబాద్ చుట్టుపక్కల ఊళ్ళ నుంచి జనం బళ్ళు కట్టుకుని ముందురోజే నగరానికి చేరుకునే వారంట. రాత్రంతా లైన్లోనే కునికిపాట్లు పడి, తెల్లారే టికెట్టు దక్కించుకుని సినిమా చూసి పోయేవారంట. 'రోజులు మారాయి' సినిమాకు కూడా అలానే జరిగిందంటారు ఆ తరం వాళ్ళు. నా చిన్నతనంలో ఎన్టీఆర్, కృష్ణ, ఏయన్నార్ సినిమాలకు మొదటిరోజు మొదటి ఆట చూసి రావడం ఒక హీరోయిజం. ఇక చిరు సినిమాలు వచ్చేసరికి  అడ్వాన్సు బుకింగ్ సిస్టం వచ్చేసింది. అయినా మొదటి మూడు రోజుల్లో ఏదో ఒక ఆట చూడాల్సిందే. గ్యాంగ్ లీడర్, గీతాంజలి, శివ, రోజా లాంటి సినిమాలకు కొద్ది రోజుల వరకూ టిక్కెట్లు దొరక్క ఇక్కట్లు పడేవారు జనం. ఆ వైభవం కాస్తా వినోదాత్మక టీవీ చానెళ్ళ ప్రవేశంతో తెరమరుగయి పోయింది. అందునా కొత్త సినిమాలకు టెలివిజన్ రైటు అంటూ అమ్ముకోవడం మొదలయ్యాక సినిమాకు గ్లామర్ లేకుండా పోయింది. సినిమా రిలీజవుతోంది అంటే హిట్ టాక్ వస్తే చూద్దాంలే అంటున్నారు జనం. ఒకవైపు సక్సెస్ మీట్ అంటూ కన్నీళ్లు తుడుచుకునే ఏర్పాట్లు జరుగుతుండగానే, మంచి క్వాలిటీతో పైరసీ వీడియో రెడీ. అలాంటిది చాన్నాళ్ళ తర్వాత ఒక సినిమా కోసం, అదీ ఒక తెలుగు సినిమా కోసం జనం ఇంతగా ఎదురుచూడటం, అడ్వాన్సు టిక్కెట్ల కోసం బారులు తీరడం చూస్తున్నాం.  

ఇదంతా జక్కన్న దర్శకత్వ మహిమే కావచ్చు. ఒక దర్శకుడిగా మించి మార్కెటింగ్ ప్రతిభను చూపించడమూ కావచ్చు. మహామహులు పెట్టుబడి పెట్టారు కాబట్టి, సంయుక్తంగా చేపట్టిన భారీ పబ్లిసిటీ మహిమ కావచ్చు. సల్మాన్ ఖాన్, అమితాబ్ బచ్చన్ వంటి వారి నుంచి ప్రతి సినీజీవి నోటి వెంటా బాహుబలి మాటే. మేకింగ్ అంటూ మొదలుపెట్టి, ఒక్కో క్యారెక్టర్ నూ పరిచయం చేస్తూ కొన్ని, విశేషాలను బహిర్గతం చేస్తూ కొన్ని ట్రయిలర్లను విడుదల చేయడం, వాటిని సోషల్ మీడియా యువతకు చెప్పలేనంత దగ్గర చేయడం జరిగింది. ట్రయిలర్ రిలీజ్ కాగానే క్షణాల్లో యువత చేతుల్లో సర్క్యులేట్ అయ్యింది. మరి ఇంత హైప్ క్రియేట్ కావడం మంచిదేనా? 

ముందు సినిమా విశేషాలను చూద్దాం. 

• రెండు భాగాలుగా రూపొందిన ఈ చిత్రాల బడ్జెట్ రూ. 250 కోట్లు. 
• మొదటి భాగానికే రూ.135 కోట్లు అయ్యిందని వినికిడి. కొన్ని పత్రికలు 150 కోట్లు అనికూడా రాశాయి..ఏదయినా ఇదొక చరిత్రే.     
• దాన్ని మించిన చరిత్ర ఏంటంటే, మొదటి భాగం 162 కోట్లు బిజినెస్ చేయడం. 
• ఇందులో థియేటర్ బిజినెస్ 125 కోట్లయితే, శాటిలైట్ హక్కులకు 36 కోట్లు, ఆడియో రైట్స్ 1 కోటి చొప్పున మొత్తం 162 కోట్లు అని  పత్రికా కథనాలు చెబుతున్నాయి.   
• ఒక్క తెలుగు వెర్ష‌న్ కే రూ.82.30 కోట్ల బిజినెస్ చేసి ఆల్ టైం రికార్డ్ న‌మోదు చేసింది.
• తెలుగుతో పాటు త‌మిళ‌, హిందీ, మ‌ళ‌యాల భాష‌ల్లో జులై 10న ఏకంగా 4000 పై చిలుకు థియేట‌ర్స్ లో విడుద‌ల కానుంది. 
• ఎపి, తెలంగాణా రాష్ట్రాలలో 1400 వందల థియేటర్లలో ప్రదర్శింపబడుతోంది. కర్ణాటకలో 150 థియేటర్లు, కేరళలో 250 థియేటర్లలో విడుదలవుతోంది.  
• ఇక ప్రీమియ‌ర్ షోల‌ను ఏపీ, తెలంగాణలో జూలై 9 అర్ధ‌రాత్రి ఒంటిగంట‌కే వేయ‌నున్నారు.

ఇక చిత్ర నిర్మాణ విశేషాల గురించి చెప్పుకుంటూ పొతే ఓ పుస్తకం రాయాల్సి ఉంటుంది. కాబట్టి మళ్ళీ మొదటికొద్దాం. మరి ఇంత హైప్ క్రియేట్ కావడం మంచిదేనా? 

కొద్ది రోజుల క్రితం '3' సినిమా కోసం ధనుష్ పాడిన 'కొలెవరి' పాట అందరికీ గుర్తుండే ఉంటుంది. సోషల్ మీడియాలో అది సృష్టించిన సంచలనం కూడా గుర్తే కదా. చివరికి సినిమా రిలీజయ్యాక పరిస్థితి ఏమయ్యింది? దానికి, దీనికి పోలిక లేకపోవచ్చు. కానీ ప్రేక్షకుడి అంచనాలను మితిమీరిన స్థాయికి తీసుకెళ్ళాక అంతే స్థాయిలో తృప్తి పరచడం అంత వీజీ కాదు మరి. 

మరో  విషయం ఏంటంటే ఎంత మంచి కథ అయినా రెండు భాగాలకు సర్దినప్పుడు, రెండవ భాగం పలుచన కాకుండా మొదటి భాగాన్ని కాస్త సాగదీయడం జరుగుతుంది. అలాంటిది ఇందులో కూడా జరిగి ఉండొచ్చు. 

కేవలం విజువల్ ఎఫ్ఫెక్ట్స్ తో ఇంగ్లీష్ సినిమాలా తెలుగు సినిమాను నడపడం కష్టం. మన సినిమాలకు కథ, సెంటిమెంటు, ప్రేమ, పాటలు, యాక్షన్, గ్లామర్... ఇలా చాలా ఎఫెక్టులు ఇవ్వాలి. 

ఏది ఏమైనా ఇంకాసేపటిలో అటు బాహుబలి సినిమా భవిష్యత్తు, ఇటు భావి తెలుగు సినిమా రూపురేఖలు స్పష్టం కానున్నాయి. ముఖ్యంగా గమనించాల్సింది ఏమంటే ఈ చిత్ర ప్రభావం చిన్న సినిమాలపై ఎలా ఉండబోతోందో అన్నది చూడాలి. ముఖ్యంగా 'రుద్రమదేవి' సినిమాపై ఇది చాలా ప్రభావం చూపే వీలుంది.